Zuidwesten van Amerika met een Camper!

Dag 18 Versteende bomen on route 66

Dinsdag 21 juni

Achteraf gezien hadden we een lange rit voor de boeg vandaag. Gelukkig hebben in Arizona weer een uurtje teruggekregen dus dan lijkt het anders. Na de nodige ochtend rituelen verlaten we Gallup en rijden de Interstate 40 op.

Voor me ligt het handboek van de Route 66, een beschrijving van de oude route en tips voor onderweg. Na een kwartiertje komen we bij de state line naar Arizona. We maken een korte stop, of je wilt of niet je kan niet voorbij de schreeuwende reclame borden die roepen ' kom hier naar binnen' . Dit is gewoon lol.

En eindelijk rijden we Arizona binnen, toch wel een van onze favoriete staten. We vervolgen onze weg over de 40. Goed de handleiding lezen en kijken wat we precies willen zien. Alles zien is onmogelijk. Bij Sanders gaan we even de weg af om naar een oude 66 diner te kijken en een brug uit 1923 die als eerste de 66 over de rivier de Rio Puerco leidde. Grappig en het heeft meer nostalgische waarde dan dat er iets spectaculairs te zien is maar ons gaat het met name om het verhaal er achter; reizigers die via de Route 66 ( mainstreet ) van Oost naar West een droom achterna gingen.

Voor Holbrook komen we Petrified Forest National Park tegen. Een park die we 5 jaar geleden voor het laatst aandeden met de motor ( samen met Peet en Daan). Dit is ons derde bezoek aan het park dus we kiezen voor een paar hoogtepunten. Voorbij rijden willen we ook niet dus we nemen deze omweg erbij. Mochten jullie je af vragen waar Jaydin is… die zit achter zijn TV voor de 30ste keer cars te kijken totdat deze het begaf… dan maar over op monsters en co … ja deze vakantie zijn wij van de categorie ontaarde ouders; het is cola, kauwgom, snoep en tv. Goed terug naar het park. Het eerste gedeelte laat een stuk painted desert. De Route 66 heeft ook een stuk door dit park gelopen en daar is natuurlijk ook een stop aan gewijd. De laatste stop voor ons dan laat een paar mooie stukken versteende bomen zien. De foto's spreken weer voor zich.

We rijden het park uit om in Holbrook te tanken en te lunchen bij Joe and Aggies cafe. Een route 66 icoon. De cheeseburger was ok, de eettent oud en pure jaren 60 uitstraling. M.a.w alles kan zo in elkaar vallen. In Holbrook staat ook het wigwam hotel waar je in een teepee kan slapen.

Omdat we de vorige dag een KOA campground in Williams hebben gereserveerd en dit nog zeker 2 uur rijden is besluiten we vanaf nu verder te rijden over de I40. Onderweg racen we Jack Rabbit tradingpost voorbij en Twin Arrows een gesloten diner en tankstation met 2 grote pijlen in de grond. Dit zijn voor ons al meerdere malen bezochte plekjes. Het laatste stuk tot aan Flagstaff is een saai stuk. Totdat je de San Francisco Mountain in je vizier krijgt en weet dat je Flagstaff nadert. Morgen gaan we deze stad bezoeken. In de buurt waren niet veel goede campgrounds te vinden op de site van RVpark review dus we hadden al besloten in Williams te overnachten. Dit is achteraf niet de meeste logische keuze maar ook Williams is onze favoriet dus ergens komt het wel goed. Om half 4 rijden we de KOA Grand Canyon Campground op. De faciliteiten zijn prima alleen de plek is niet zo ideaal. Deze is echt krap en je staat vrij dicht op elkaar. De omgeving is schitterend. Het is maar goed dat we hebben gereserveerd want het is druk. We blijven hier 2 nachten. Hier kan mister Ed zich weer uitleven op de speeltuin en in het zwembad. Wel heeft hij even ' wanneer gaan we weer terug naar de ronde glijbaan want die meisjes komen nog terug om te spelen'. Het is ook wel heel veel wisselen. Uitgelegd dat ook de meisjes weer verder reizen en dat ze er niet meer zijn. Toen was het weer goed.

Ondertussen zijn we ook aan het bekijken wat we allemaal willen doen en hoe ons programma voor de laatste dagen eruit gaat zien. Mede doordat we onze route hebben moeten omgooien is het nu even zoeken. Waarschijnlijk blijven we de rest van de week in deze omgeving. Zaterdag is er hier bij de Grand Canyon een vliegshow die we misschien gaan bezoeken. Zondag moeten we in Las Vegas zijn dus dat moet wel lukken.

We BBQen… maar dat is niet een van de succesvolste activiteiten deze vakantie. Het is een rokerig gedoe en het duurt lang zelfs met starter. Ja hadden we maar een gas BBQ. We sluiten de avond weer af met de normale naar bed gaan rituelen.


Reacties

Reacties

Margo

Wat gaat de tijd toch snel. Als je meeleest lijkt er geen einde aan te komen en dan noem je ineens het programma voor de laatste dagen. Huh.... is het al zover. Geniet nog met volle teugen van de laatste dagen.

Petra

Cars kapot??

Ellen

Inmiddels doetie het wel weer......

lydia

Mooiii, dat versteende hout de de rest van de natuur.
Ik ben wel benieuwd hoe die "camper" bevallen is om mee te reizen. We zagen in portugal ook veel "grijze golf" reizigers met camper of caravan. Het lijkt me wel wat.... ooit.

berrit

wat een prachtige foto!!
Vinden jullie die hitte nou echt prettig......?

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!