Dag 18 Versteende bomen on route 66

Dinsdag 21 juni

Achteraf gezien hadden we een lange rit voor de boeg vandaag. Gelukkig hebben in Arizona weer een uurtje teruggekregen dus dan lijkt het anders. Na de nodige ochtend rituelen verlaten we Gallup en rijden de Interstate 40 op.

Voor me ligt het handboek van de Route 66, een beschrijving van de oude route en tips voor onderweg. Na een kwartiertje komen we bij de state line naar Arizona. We maken een korte stop, of je wilt of niet je kan niet voorbij de schreeuwende reclame borden die roepen ' kom hier naar binnen' . Dit is gewoon lol.

En eindelijk rijden we Arizona binnen, toch wel een van onze favoriete staten. We vervolgen onze weg over de 40. Goed de handleiding lezen en kijken wat we precies willen zien. Alles zien is onmogelijk. Bij Sanders gaan we even de weg af om naar een oude 66 diner te kijken en een brug uit 1923 die als eerste de 66 over de rivier de Rio Puerco leidde. Grappig en het heeft meer nostalgische waarde dan dat er iets spectaculairs te zien is maar ons gaat het met name om het verhaal er achter; reizigers die via de Route 66 ( mainstreet ) van Oost naar West een droom achterna gingen.

Voor Holbrook komen we Petrified Forest National Park tegen. Een park die we 5 jaar geleden voor het laatst aandeden met de motor ( samen met Peet en Daan). Dit is ons derde bezoek aan het park dus we kiezen voor een paar hoogtepunten. Voorbij rijden willen we ook niet dus we nemen deze omweg erbij. Mochten jullie je af vragen waar Jaydin is… die zit achter zijn TV voor de 30ste keer cars te kijken totdat deze het begaf… dan maar over op monsters en co … ja deze vakantie zijn wij van de categorie ontaarde ouders; het is cola, kauwgom, snoep en tv. Goed terug naar het park. Het eerste gedeelte laat een stuk painted desert. De Route 66 heeft ook een stuk door dit park gelopen en daar is natuurlijk ook een stop aan gewijd. De laatste stop voor ons dan laat een paar mooie stukken versteende bomen zien. De foto's spreken weer voor zich.

We rijden het park uit om in Holbrook te tanken en te lunchen bij Joe and Aggies cafe. Een route 66 icoon. De cheeseburger was ok, de eettent oud en pure jaren 60 uitstraling. M.a.w alles kan zo in elkaar vallen. In Holbrook staat ook het wigwam hotel waar je in een teepee kan slapen.

Omdat we de vorige dag een KOA campground in Williams hebben gereserveerd en dit nog zeker 2 uur rijden is besluiten we vanaf nu verder te rijden over de I40. Onderweg racen we Jack Rabbit tradingpost voorbij en Twin Arrows een gesloten diner en tankstation met 2 grote pijlen in de grond. Dit zijn voor ons al meerdere malen bezochte plekjes. Het laatste stuk tot aan Flagstaff is een saai stuk. Totdat je de San Francisco Mountain in je vizier krijgt en weet dat je Flagstaff nadert. Morgen gaan we deze stad bezoeken. In de buurt waren niet veel goede campgrounds te vinden op de site van RVpark review dus we hadden al besloten in Williams te overnachten. Dit is achteraf niet de meeste logische keuze maar ook Williams is onze favoriet dus ergens komt het wel goed. Om half 4 rijden we de KOA Grand Canyon Campground op. De faciliteiten zijn prima alleen de plek is niet zo ideaal. Deze is echt krap en je staat vrij dicht op elkaar. De omgeving is schitterend. Het is maar goed dat we hebben gereserveerd want het is druk. We blijven hier 2 nachten. Hier kan mister Ed zich weer uitleven op de speeltuin en in het zwembad. Wel heeft hij even ' wanneer gaan we weer terug naar de ronde glijbaan want die meisjes komen nog terug om te spelen'. Het is ook wel heel veel wisselen. Uitgelegd dat ook de meisjes weer verder reizen en dat ze er niet meer zijn. Toen was het weer goed.

Ondertussen zijn we ook aan het bekijken wat we allemaal willen doen en hoe ons programma voor de laatste dagen eruit gaat zien. Mede doordat we onze route hebben moeten omgooien is het nu even zoeken. Waarschijnlijk blijven we de rest van de week in deze omgeving. Zaterdag is er hier bij de Grand Canyon een vliegshow die we misschien gaan bezoeken. Zondag moeten we in Las Vegas zijn dus dat moet wel lukken.

We BBQen… maar dat is niet een van de succesvolste activiteiten deze vakantie. Het is een rokerig gedoe en het duurt lang zelfs met starter. Ja hadden we maar een gas BBQ. We sluiten de avond weer af met de normale naar bed gaan rituelen.

Dag 17 Indiaanse tekeningen on route naar Gallup

Maandag 20 juni *

Zo wat een stormy night, het leek wel op een tornado. Je zag niets meer door het zand en de bomen gingen horizontaal. En nog maar niet te spreken over de camper die stond te schudden.

Dus slapen ho maar. Na een paar uur ging de wind gelukkig liggen en vielen we uiteindelijk in slaap.Om vanmorgen natuurlijk weer fris en fruitig op te staan :-). Er is niets meer te merken van de nachtelijke storm, de zon schijnt en het is al weer tegen de 30 graden. Na het ontbijt met zelfgebakken kaneelbroodjes gingen we eerst op weg naar Pertoglyph National Monument. Hier zijn 20.000 beelden te vinden 'getekend' in lava stenen. Sommige zijn heel goed herkenbaar maar sommige blijven mysterieus. De meeste beelden zijn tussen de 400 en 700 jaar gemaakt door de voorouders van de huidige Native Americans. Bij het visitor center wordt geadviseerd om te beginnen bij Boca Negra Canyon. Er zijn hier 3 trails te lopen van 5 tot 30 minuten. Voor ons betekent dit iets langer want de RV moet aan het begin van de canyon geparkeerd worden en we moeten eerst naar de trails lopen. Overal staan bordjes dat je moet uitkijken voor rattle snakes dus ik ben op mijn hoede. De eerste trail is er een heuvel op. De klim naar boven gaat goed totdat Jaydin valt en een schaafwond op zijn knie heeft. We lopen toch verder, het pad is er niet een van een mooie trap omhoog, nee over rotsen klauteren hoort er ook bij. En jemig wat is het hoog zeg. Onderweg zien wij verschillende beelden op de lava stenen.

Met een mooi uitzicht op Albuquerque lopen we langzaam aan weer naar beneden om onze weg te vervolgen naar de volgende trail. Dit is een echte kleine dus Jaydin kan even bij de waterfonteintje blijven spelen bij de picnictafel terwijl wij foto's maken. Op naar de laatste en daarna weer terug naar de RV. Pleister plakken, filmpje aanzetten en rijden maar richting Gallup. We rijden voornamelijk de Interstate 40, de weg die de Route 66 heeft verdreven, de weg die van oost naar west loopt. Druk met veel windvlagen en vrachtwagens.

Het is een schitterende omgeving waar de rode rotsen en de rode mesa's het uitzicht bepalen. Op een gegeven moment zie je ook enorme zwarte lavastenen. Nog wel even gestopt bij een of andere trading post. Onderweg kom je niet onder de grote reclame borden uit die je met enorme teksten naar hun trading post of casino proberen te lokken. En natuurlijk mag je soms een blik op de oude Route 66 werpen.Als we Gallup naderen worden de borden nog groter. Als ik het goed heb begrepen zijn hier wel 1000 trading posts; grote souvenirs zaken waar ze native american pottery, jewelry en andere kunstvoorwerpen verkopen.

Om 3 uur kwamen we bij onze volgende overnachtingsplaats; USA Rv Park in Gallup dus. We hebben deze net als alle andere gevonden via rvreviewpark.com. Een hele nette campground, gravel. Wederom dichtbij de playground en het podium waar we vanavond getrakteerd worden op een optreden van een of andere country zanger. We kunnen hier ook kiezen voor een cookout maar we gaan voor Sizzler, een van onze favoriete restaurants. We halen nog even wat drinken bij Safeways en trakteren onszelf op een starbucks…..mmmhhhh ….dat is nou genieten :-).We rijden hier een stukje Route 66 en ook hier zie je weer de vergane glorie die steeds erger lijkt te worden. Echt van die Mom and Pop motels, echt heel leuk maar totaal niet onderhouden en verwaarloosd. Terug op de campground horen we de schitterende country muziek ons al tegemoet komen….. NOT …… het is vreselijk en nu houd ik best wel van een beetje country maar dit was een aanslag op mijn gehoor. Gelukkig is het half 9 bedtijd voor de zanger en is er rust.

Jaydin heeft nog energie voor 10 dus die rent van camper naar playground, praat met een amerikaans stel, loopt achter de meisjes aan, gaat weer glijden, danst op de muziek, komt weer terug rennen, gaat met gereedschap en al weer terug om de glijbaan te maken, komt even een ijsje eten maar eigenlijk is dat teveel, dan toch nog even glijden en ja dan is het toch echt wel tijd om te douchen en naar bed te gaan. Meneer ligt nu te snurken, Rene zit buiten en ik zit op bed dit verslag te typen. Al luisterend naar de trein die met een enorm gedreun langs dendert en een sportvliegtuigje die om het uur even over komt vliegen. Het wordt koud vannacht. Welterusten!

Dag 16 Vaderdag in Albuquerque

Zondag 19 juni

Ja het is vaderdag dus ook hier een zelfgemaakt cadeautje van de ukkeman. Een fotolijstje met foto. Erg leuk natuurlijk. Dan mag Rene kiezen wat hij wil eten en hij wil bij Denny's eten and so be it. We eten een grandslam en nog een slam. Ben even vergeten wat de naam was, het is in ieder geval iets met veel eieren, spek, worst en hashbrown enzo. Was wel erg lekker maar dit moet je niet elke dag doen want dan groei je dicht. Buiten ruiken we een behoorlijke brandlucht en de lucht is niet echt helder meer. Ook hier dus enige rookoverlast.

Vandaag staat het Aquarium en de Zoo op het programma. Alle beelden van Blijdorp maar even los laten en open minded het biopark gaan bezoeken. Het aquarium was een groot succes. De tank met enorme haaien, schildpadden en andere vissen was het mooist. Jaydin was in ieder geval het meest enthousiaste kind van allemaal.

Daarna naar de Zoo met een bus. Inmiddels is het zeker 40 graden dus erg lekker lopen is het niet meer. We bezoeken de gorilla's. Bokito zou er helemaal gelukkig van worden. Ontsnappen is voor hem hier een koud kunstje :-). De chimpansees zijn ook van heel dichtbij te bewonderen. Daarna hadden we bedacht om het treintje door de Zoo te nemen. Bloedje heet en ze zeggen dat dat ding 7 miles per uur rijdt ….. nou ik denk nog niet eens 1 mile per uur. Wat ging dat ding langzaam en het was niet eens de moeite waard. Sorry even klagen. Het is zo warm dat we besluiten de andere trein terug te nemen naar het beginpunt namelijk het Aquarium, Eerst nog even langs een speeltuin, de giraffen, de olifanten, oh ja nog een water fontein ( 3x maal raden wie er nat was) en wachten op het super snelle treintje. Een half uur in een super heet en langzaam rijdend niet gemoderniseerd wagentje heeft ons humeur tot het nulpunt doen dalen. En toen kwamen we er ook nog achter dat Jaydin zijn armband weg is. Waarschijnlijk in de bus laten liggen. We waren er ook helemaal klaar mee. We wilden nog even naar de haaien maar het is was ook zo ontzettend druk geworden, we zijn maar weg gegaan en hebben in de camper even wat gegeten en gedronken.

Was dit nu een geslaagde dag? In ieder geval was de ochtend erg leuk en daar had het misschien bij moeten blijven :-) Terug op de campground lekker schelden op het trage en uitvallende internet. Jaydin heeft 2 uurtjes geslapen. En toen bij Golden Corral ( ja hij is er toch nog ) alle you can eat gaan eten. Dit is met recht een vreetschuur. Erg lekker maar je moet niet teveel naar de mensen om je heen kijken. Het zijn net aasgieren. Jaydin had al de suikerspinnen gespot. Gelukkig is het een kleintje. Hij heeft ook sla op dus dan mag het wel weer :-). Had ik al verteld dat het windkracht 100 is hier. Niet normaal. Je wordt gewoon uit je sokken gewaaid en ja het is nog steeds ver in de 30 graden.

Jaydin mag bij de campground even onder de buiten douche en daarna zwemmen. Helaas is waarschijnlijk door de wind het zwembad dicht. Eigenlijk wel logisch het is een grote zand tornado hier. Goed dan maar gewoon glijden. We komen de avond wel door. Morgen gaan we richting Arizona. Het is wel heel jammer dat we nu een mooie stuk route moeten overslaan. Maar we vermaken ons wel :-)

Dag 15 Turquoise trail naar Albuqurque

Zaterdag 18 juni

Vandaag zeggen we gedag tegen de toch wel minste campground tot nu toe. We checken uit en rijden naar de US 14 waar we eerst even tanken voor 3 dollar en 29 cent ( per gallon he!) Dit is de goedkoopste tot nu toe ( de duurste was 4 dollar) dus dit is leuk tanken. Daarna even naar Best Buy ( elektronica zaak) waar we niet slagen m.n. omdat Rene niet werd geholpen door een van de medewerkers….dus we zijn weggelopen….. :-) Ja ook hier tref je het niet altijd.

En toen op weg naar Albuquerque de grootste stad van New Mexico. We hebben een scenic route genomen, de US 14 of te wel de turquoise trial, een mooie route met pittoreske dorpjes als Cerillo en Madrid. Golden moet er ook zo een zijn maar die zijn we blijkbaar zo voorbij gereden. In Madrid hebben we geluncht en jemig wat is het weer heet. Over de 35 graden zeker. Madrid heeft een hoofdstraatje met allemaal winkeltjes en een coal mine museum. Erg grappig. De Turqoise trial is zo genoemd om de Navajo hier in het verleden turqoise wonnen uit de mijnen. Er wordt dan ook veel van deze blauwe steentjes aangeboden.

Bij Albuquerque ( een stad die echt weer te herkennen als een grote stad met een zichtbaar downtown in tegenstelling tot Santa Fe ) rijden we een stukje route 66 en over de Interstate 40 naar de volgende campground; American RV park. Deze ligt pal naast de snelweg ( zoals bijna elke campground in deze omgeving). We hebben een mooie ruime plek, concrete, pull thru en natuurlijk full hook up… luxe paarden die we zijn. En zeker niet onbelangrijk om te noemen een plek naast de playground dus Jaydin kan alleen gaan spelen. De mevrouw bij de office had hier netjes rekening mee gehouden. Internet is echter weer heel traaaaaaaaaag.

We gaan nog een stuk route 66 rijden en dan zie je toch wel veel vergane glorie hoor. Veel kleine moteltjes die nog net open zijn of toch gesloten en dichtgespijkerd met planken. We willen gaan eten bij Route 66 diner. Een bekend plaatje in de Route 66 boeken. De weg gaat door downtown en dan weet je even niet of je nu wel in de juiste buurt terecht bent gekomen.

Alles ziet er prima uit maar er hangt dan toch een bepaald sfeertje, en ja dan ben je met een camper met grote letters El Monte Rental toch heel herkenbaar als een toerist. Dit was snel weer over toen we bij de Diner kwamen. Het is echt zo'n jaren 60 diner inclusief alle prullaria. Hamburger gegeten, een shake genomen want dat moet in een diner. Je krijgt dan naast je beker ook de mengbeker erbij met het restant van de shake. Echt lekker veel.

Weer terug om nog wat boodschappen te doen en te wassen :-). Jaydin speelt nog even met 2 meisjes met wie hij gisteren ook in Santa Fe heeft gespeeld, heel toevallig. Het is een gezin uit North Carolina en ze zijn 2 weken op reis langs de Interstate 40. Morgen gaan ze weer back home; 4 dagen reizen naar huis. Wij doen het ze niet na hoor.

Ondertussen volgen we wel de berichten rondom de forest fires en de rookoverlast . In Santa Fe werd al bevestigd dat Alamogordo in de rook ligt. En vanmorgen zei iemand dat de wind dus ging draaien richting het noorden van Arizona. Dit laatste hebben we nog niet bevestigd gekregen dus we gaan gewoon die kant op. Ja we zijn er maar druk mee :-)

Morgen naar BIO park met aquarium, zoo en botanical gardens. Jaydin is nu al enthousiast :-)

Dag 14 Santa Fe, Mexico .... oh nee.... New Mexico

Vrijdag 17 juni

Heerlijk begonnen met wakker worden en ontbijtje; ei, spek, brood en hagelslag. Vandaag gaan we downtown Santa Fe bezoeken en de beroemde Plaza.

We zijn ready. Jaydin nog even naar buiten en die was binnen 3 seconden helemaal zwart van de zandbak buiten. Heerlijk als je dat kan doen. We rijden weg en meteen zitten we vast met onze achterkant. Dit levert de nodige vloek partijen op en een spurt naar de receptie om een ander plek te vragen. Natuurlijk vinden ze dit allemaal heel vervelend en willen ons geld terug geven. Dit hoeft nou ook weer niet als we maar een andere plek krijgen ( later meer over deze plek). We zijn niet heel blij met deze campground ook al is de service goed. Internet is hier ook een ramp. Alleen de playground en het zwembed zien er toonbaar uit. Ok dit was even onze klaagzang.

We rijden naar Old Santa Fe. Op aanwijzingen van de campground ( over de service valt niet te twisten) parkeren we op een speciale parking waar ook RV's mogen staan. Best handig als je een 9 meter lang bakbeest bij je hebt. We moeten betalen voor 2 plekken en we kunnen weer verder. De step brengt zijn geld wel op hier ;-) We lopen een straatje in en nog een en nog een en dan komen we op de beroemde plaza. Je waant je even in Mexico en het doet echt on-Amerikaans aan. Overal natuurlijk souvenirs winkels, veel galeries en ook zijn er veel Native Americans die hun zelfgemaakte sieraden en aardewerk willen verkopen. Vooral bij de Palace of Govenors wordt er veel aangeboden. Er waren hele mooie dingen bij. Jaydin heeft een armband met de amerikaanse vlag uitgekozen ( hoe niet- native american is dat :-). BIj Haagen Dazs eten we een ijsje met snoepjes ( Jimmy's heten ze hier), een soort bananen split en een ijskoffie. Jaydin ziet zwart om zijn mond van de kleurstof ( doekjes vergeten dus zie foto) .

We lopen verder en bezichtigen de Cathedral. Jaydin vond het erg mooi. Jaydin was ook degene die in de kerk wilde kijken. Bij een kleine marktplaats worden er nog mini donuts gescoord die ter plekke worden gemaakt. Even zitten. Weer rondhobbelen en toen hadden we het wel gezien. Terug naar de parking waar Jaydin het presteerde met zijn vinger tussen het raam te komen....dit was huilen. Goed al met al ... Santa Fe is wel echt een aanrader.

We gaan nog even naar een Mall; Santa Fe Place. Boodschappen voor het avondeten gedaan en ja ….. toen was het weer tijd om terug te gaan naar onze nieuwe plek op de campground. Alles weer aangekoppeld, airco aan en boem alles klapt er uit….. blijkt dat we op een 50 ampère aansluiting staan en we een 30 ampère moeten hebben ( zoals we ook gevraagd hebben). Dan maar weer een nieuwe plek vragen denken we… alles weer afgekoppeld en naar de receptie. De eigenaar zei dat hij in al die 30 jaar dat hij hier werkt altijd heeft gedacht dat het beide kon en dat Rene hem moet komen vertellen dat het anders is. En ' You would be right because you doesn't look stupid' . Samen gaan ze in een golfkar kijken hoe en wat. Terug willen ze van alles gaan regelen om ons toch een goede plek te geven. Dan moeten andere gasten verhuizen …. een heel gedoe dus…. toen bood een andere gast ,die hier voor een week vast staat omdat zijn as is gebroken, zijn adapter aan zodat we konden blijven staan waar we stonden. Eind goed al goed… om half 7 zaten we eindelijk aan de pasta. Daarna nog even spelen en het grote modder monster laten douchen totdat het water koud werd. Dat die put niet verstopt raakt van alle dirt blijft ongelofelijk. Het was een leuke dag. Morgen naar Albuquerque.

Update 18-6 We horen net dat de wind is gaan draaien en dat de rook van de bosbranden nu richting het noorden gaat...volgens willen ze ons niet in Arizona :-)

Dag 13 ByeBye Durango, Hello Santa Fe New Mexico

Donderdag 16 juni

Het was vandaag wederom een rijdag. Vroeg op ( lees half 9) , snel ontbijten, camper op orde en gedag zeggen tegen Durango. Leuke plaats in een schitterende omgeving. Om 10 uur rijden we weg.

We hebben de snelle route naar Santa Fe genomen en dat is ongeveer 4 uur rijden. Natuurlijk kan je kiezen voor een scenic route maar dat was te lang.

En we wilde niet halverwege ergens overnachten. Op zich was dit helemaal geen gekke route vooral het laatste stuk tussen Cuba en Santa Fe is schitterend. In Cuba hadden we een tussenstop maar hier was verder niet zoveel dus snel weer verder gereden. Rond 3 uur bereikte we de stad waar we eerst ons geld hebben uitgegeven in een Fashion Outlet. Was weer leuk. Hier zie je trouwens dat de crisis behoorlijk heeft toegeslagen; heel veel winkels waren gesloten en er stonden een aantal panden leeg.

Santa Fe is de hoofdstad van New Mexico. Best groot denken we. Alleen zou je dit een twee drie niet zeggen. Er is alleen laag bouw en de huizen/ gebouwen zijn allemaal in dezelfde woestijnachtige kleur en stijl; Adobe stijl noemen ze dit. Echt heel mooi. Daardoor gaan dus veel huizen zo op in hun omgeving.

Het was nog even zoeken naar de campground die we hebben uitgekozen. De tomtom zei namelijk al bestemming bereikt…… nou geen campground te bekennen. Verder gereden en even gevraagd. Om half 5 kwamen we bij Rancheros de Santa Fe Campground aan. Het is een mooie omgeving, full hook up maar een groot nadeel tenminste voor ons, niet voor Jaydin. De plek is een grote zandbak. Veel dirt en dirt en dirt. Ook de picnic tafels stammen uit de seventies. Het waait maar het is erg warm. Door de wind kunnen we niet echt buiten eten. We flansen wat in elkaar en eten dit binnen op. Verder vandaag eigenlijk niets bijzonders te melden. Ook niet veel foto's. Morgen Santa Fe bezoeken.

Dag 12 Treinen kijken in Durango

Woensdag 15 juni

Vandaag een redelijke rustdag in Durango. In eerste instantie had deze stop als doel de trein nemen naar Silverton. DIt moet erg mooi en leuk zijn. Maar toen we hadden gezien dat de reis 3 uur heen is en 3 uur terug hebben we er vanaf gezien. Maar we wilde wel Durango bezoeken. Dat hebben we vandaag dan ook gedaan. Gewoon lekker langzaam op gang komen en toen eerst naar een Mall. Dit is leuk voor even en we hebben wat schoenen gescoord maar dan is het ook wel weer goed. De Malls in Amerika zijn meestal niet zo sfeervol ( behalve die van Las Vegas dan :-) )

Daarna naar historic downtown Durango, waar we dus vrij snel een parkeerplek hebben gevonden, weliswaar betaald maar 25 cent voor 50 minuten daar draaien we ons hand niet voor om. Jaydin voor het eerst echt op zijn step. (vanmorgen was het even vallen in de camper . resultaat = bult op zijn achterhoofd. ) Op de step staan en geduwd worden is nu zijn favoriete bezigheid. Eerst maar tegen onze principes in bij de Mac voor 10 euro geluncht. En toen naar het Railroad Museum waar dus ook die trein vandaan vertrekt en aankomt. Het museum is erg mooi. Ze waren alles aan het klaar zetten voor Thomas de trein dag waar wij helaas niet bij kunnen zijn…. maar misschien toch niet zo helaas, het zal dan wel heel druk zijn.

We wandelen weer terug door het centrum als Jaydin weer een van zijn buien krijgt. Hij is moe en dat moet de hele stad Durango weten. Opvallend is dat dit vaak gebeurt als hij zijn zin niet krijgt :-) Bij starbucks alle drie maar even bijkomen. Weer een stevig woordje met de kleine man, lekker even zitten en wat drinken. En dan is het weer over. Het kind wat je thuis hebt , heb je ook op vakantie dus inclusief zijn peuterpubertijd en zijn ongeduld en zijn moeheid en zijn nee buien. Maar laten we niet het lieve enthousiaste jongetje vergeten als hij lekker kan zwemmen of spelen. Of de Pueblo's bekijkt. Of de Harleys voorbij ziet komen. En over het algemeen toch maar gewoon meestroomt naar daar waar wij toe gaan. En laten we een belangrijk ding niet vergeten; wij ouders zijn ook hetzelfde als thuis :-) En wat dat betekent mogen jullie allemaal zelf invullen. (Berrit, dit allemaal even n.a.v jouw reactie hi hi)

Goed je zou zeggen off the record maar ook dit hoort gewoon bij onze vakantie :-)

We willen heel graag de trein zien maar we zijn te laat om deze te zien vertrekken. Om 5:15 komt de eerste weer terug. Het is half 3 als we dus even teruggaan naar de KOA. Ik doe alvast een was en verder doen we alledrie ons ding. Jaydin wil niet slapen want hij wil wachten totdat we naar de trein gaan ( hij is bang om hem te missen ). Om kwart voor 5 gaan we weer richting het treindepot. Lekker stukje lopen en wachten. Natuurlijk rijdt geen enkele trein op tijd zo ook deze niet. Tijdens het wachten speelt Jaydin met de kleine treintjes in een speelgoedzaak. En om 6 uur horen we in de verte de stoomtrein fluiten. Oren dicht en daar komt het zwarte gevaarte binnen rijden. Echt heel leuk. Jaydin wil nog even de grote locomotief van dichtbij bekijken. En so be it.

Zo terug lopen door mainstreet naar de City market om de nodige boodschappen binnen te halen. We eten pizza in de camper. En niet vergeten de broodjes voor morgenochtend. Als we tijdens het eten met elkaar bespreken dat het een leuke dag was beaamt Jaydin dit door te zeggen ' Het was een heel avontuur' . Nou gelukkig is de trein dan toch in goed aarde gevallen.Belofte maakt schuld dus nog even zwemmen in het verwarmde zwembad. De zon gaat bijna onder. Snel weer terug en bedtijd voor de kleine man. De was is inmiddels droog. Rene en ik zitten nu aan de Ben and Jerry's ijs met cool whip ( slagroom) , buiten met onze gas lamp en een muggenverdrijver.

Route wijziging; zoals eerder vemeldt zijn er enorme bosbranden in het oosten van Arizona. Precies op de route die wij via Alamogordo, SIlver city naar Show Low Arizona wilden doen. Er zijn nu al waarschuwingen dat er in Alamogordo en Silver City te veel rook is zo erg dat het gevaarlijk is voor de luchtwegen. Nu blijft dit natuurlijk Amerika waar overal voor gewaarschuwd wordt maar deze gaan wij wel serieus nemen. Het zuiden van New Mexico heeft dus last van rookoverlast. WIj gaan dus dit stuk overslaan. We zitten nu te bedenken wat te doen. Morgen gaan we in ieder geval naar Santa Fe, Albuquerque staat ook nog op het lijstje en dan maar eerder Arizona in via de Route 66 of……….wordt vervolgd.

Verder wil ik iedereen bedanken voor de leuke reacties op de verhalen en de foto's. Het blijft heel leuk om te weten dat we gevolgd worden door het Nederland front.

Dag 11 Indiaantje spelen in Mesa Verde

Dinsdag 14 juni

Na de croissants weer alles aan de kant gezet en op weg naar onze volgende doel; Mesa Verde National Park. Jemig dit park is vele malen groter dan ik had verwacht.

In dit park zijn 600 cliff dwellings; pueblo's waar de Indianen meer dan 800 jaar hebben gewoond. Het is niet te geloven dat hier daadwerkelijk mensen hebben geleefd.

Echt indrukwekkend. Na de ingang is het nog 15 mile rijden naar het visitor center. De weg gaat flink omhoog en al snel zitten we op 7000 feet. We stoppen bij het visitor center.

We bekijken de map en besluiten alleen Spruce tree house te doen en de Palace cliff loop te nemen. Alleen al met deze bezienswaardigheden ben je gauw een paar uur bezig.

Spruce tree House staat als eerste op het lijstje. We gaan naar beneden, dit is namelijk een easy walk van ongeveer 30 meter naar beneden ( naar boven is wel weer een ander verhaal maar goed).

Jaydin voorop en dit gaat wonder boven erg goed. Beneden is hij helemaal enthousiast en vraagt waar de Indianen nu zijn. Hij wil niet meer weg. Hij gaat met Rene een trapje af om binnen een Kiva ( lees: een kamer in de grond) rond te dwalen waar hij voor even Indiaantje was. Spruce Tree House is een van de best bewaarde dwellings. Het was heel bijzonder.

De weg naar boven is wat meer het echte werk maar ook dit gaat aardig. We bezoeken nog even het museum en Jaydin blijft gefascineerd kijken naar de vitrines met indianen popjes die het leven nabootsen in de Pueblo's.

We vervolgen onze weg richting Palace Cliff Dwelling. Hier kan je alleen naar toe met een ranger. Wij vinden het best zo en bekijken het huis van bovenaf. We zijn nu 2 uur onderweg en de hoogte gaat een beetje opspelen dus we besluiten de weg terug te nemen naar de US 160 richting Durango waar we 2 nachten zullen zijn. Het is een uurtje rijden als we de Durango KOA campground oprijden. Al sinds het begin van de vakantie wil Rene op een KOA staan dus hier zijn we dan. Het is wederom een mooie plek boven op een heuvel. We worden heel vriendelijk begroet door de eigenaars. We krijgen een plek achterin, ver van het lawaai van de weg.

Vanavond gaan we uit eten bij Applebees. Rene eet de riblets en ik cajun pasta wat iets te pittig was. We hadden ook een voorgerecht, niet dat dat nodig is dus de helft ging weer mee in een doggy bag.

Nog even naar de Walmart waar we dus toch maar een step hebben gekocht en hopen dat dit een oplossing is voor het niet willen lopen van Jaydin. Slapen wil hij overdag niet dus dan moeten we maar creatief zijn.

Terug op de site nog even bij een kampvuurtje gezeten, marshmallows warmen mmmmhhhh….. Ondertussen nog even naar een heel verhaal luisteren wat Jaydin aan het vertellen is over vuur en vuur blussen …….